پایگاه اطلاع رسانی صاعقه

مشرق - شوق ديدار و عطش زيارت در ذات شيعه است، بويژه اگر شيعه در همين حوالي و نزديكي هاي حرم رضوي باشد، اين قرابت مرزها را مي شكند، خستگي را منزوي مي كند و عزم را جزم تا همه توان را در قامت شكسته اي روانه بيابان هاي منتهي به مشهد كند. و قطعا آناني كه درباره اين شيفتگان به راه زده، داوري مي كنند خود بايد اهل دل باشند تا طعم گرسنگي چند ساعته را احساس و تحمل رنج سفر هاي كيلومتري در سرما و گرما و تشنگي را لمس كنند. 150 هزار عاشق پیاده در راه مشهد در روزهاي پاياني صفر امسال 150 هزار دلداده با پاهاي تاول زده به حرم حضرت ثامن الائمه (ع) مشرف مي شوند، اين جماعت قرار است در اقيانوس افزون بر 4 ميليون زائري كه قرار است در قالب 4 هزار هيئت عزادار و مسافر مشهد به پايتخت معنوي ايران سفر كنند گره بخورند. زائران پياده از فرسنگ ها راه به قصد اداي دين به اما غريب و صيقل باطن در رواق هاي عطر افشان رضوي وارد اين شهر مي شوند تا قلب سوگوارشان را تقديم امام خفته در توس كنند. قصه دلدادگي مردم ايران زمين با آقا امام رضا(ع)، به تعداد دقائقي كه از حضور مولا در سرزمين خراسان مي‌گذرد، خاطره و حديت و شنيدني دارد. بايد در واگويه هاي مردان و زناني كه در اوج صداقت و يكدلي هروله كنان بسوي حرم مي روند، دخيل باشي تا بداني براي جرعه نوشي از سقاخانه آقا چه بهايي مي دهند. قيمت يك كاسه آب حوض اسماعيل طلايي به اندازه جاني در نزد زائر آقا ارزش دارد و دخيلي در پشت پنجره فولاد و حاجت طلبي در اين صحن و سرا را توان قيمت نيست. رضا حيدر پور از اهالي يكي از روستاهاي شيروان در اين باره مي گويد: من 15 سال است كه به شوق لمس ضريح آقا پياده به جاده مي زنم، اين عزمي است كه همه وجودم را در برگرفته و تا زنده ام هر سال تكرار مي كنم. او مي گويد: وقتي محب باشي و محبت رات جستجو كني، نه بعد مسافت و نه سختي راه هيچكدام نمي تواند، سد راه شود و قطعا اين اتفاق هر ساله درباره دهها هزار نفر تكرار مي شود. به گفته وي همه زائران دوست دارند، پياده به رسم ادب در بارگاه خورشيد هشتم(ع) حاضر شوند، اما خيلي ها را توان جسمي ياراي عمل به نيت پاكشان را نمي دهد. ايستگاه هاي صلواتي چند سالي است كه گروهي از ارادتمندان امام رضا(ع) و همچنين خادمان آستان قدس رضوي پذيرايي از زائران پياده حرم امام هشتم(ع) اقدام به برپايي ايستگاه هاي صلواتي كرده اند. اين محل ها درمسیر‌های منتهی به مشهد و مبادي ورودي این شهر مستقر و تعدادي ازآنها از امكانات مناسبي براي اقامت، استراحت و تغذيه برخوردار است. هر چند عده اي نيز خود جوش نذرهاي خود را در مسير كاروان هاي پياده توزيع مي كنند تا از اجر معنوي اين سفرهاي ماندگار، سهمي داشته باشند اما با همه اينها مي شود، پيشنهاد كرد كه با توجه به گسترش روز افزون زائران پياده مي توان اقدام وسيع تري و امكانات بيشتري را فراهم كرد. مرضيه علوي زاده از زائران نيشابوري كه پياده در مسير مشهد گام بر مي دارد، عقيده دارد، شور رضوي كه در دهه اخير تب بيشتري گرفته است را بايد حمايت كرد. وي مي افزايد: خادمان حرم رضوي بايد در خارج از محيط حرم نيز فرش پذيرايي خود را پهن و همه توانشان را بكار گيرند. وي عقيده دارد: افزايش فضاهاي مسقف و احداث مكان هاي دائمي مي تواند آرامش بيشتري را براي زائران فراهم كند، هر چند كساني كه مسافر پياده امام رئوف هستند هيچ گاه به مسير امن و ابزار رفاه فكر نمي كنند. جاي خالي دروازه زيارت ايده احداث يك ورودي مناسب و جذاب در مبادي وردی مشهد از مدت ها قبل مطرح بوده است، ما معلوم نيست چرا درباره تحقيق آن طفره و تعلل ديده مي شود. دروازه زيارت به عنوان يك نماد با معماري سنتي و مذهبي در دو سمت ورودي هاي مشهد مي تواند علاوه بر جلوه‌هاي بعدي، به ميعادگاهي براي تجمع زائران پياده و رود باشكوهتر آنها تبديل شود. در سال هاي اخير شهرداري مشهد براي زيبايي مركز خراسان رضوي صدها ميليارد تومان هزينه كرده است، و انصافا نيز بر خيلي از كاستي ها بويژه در كاستي هاي بصري شهر غلبه كرده است، اما هنوز به اين مهم فكر نكرده كه به نظر مي رسد تاخير در آن جايز نيست. ماموريت مديران شهري به نظر مي رسد، نگاه ملي به مشهد بايد از شعار به سمت عمل سوق داده شود، اين كه در سخن ملي بودن مشهد را ندا دهيم و در عمل در ايام محرم و صفر و تابستان و نوروز مديران مشهدي را با 25 ميليون نفر افرادي كه نه شهر را مي شناسند و نه با امكانات آن آشنا هستند تنها بگذاريم منطقي نيست. تحميل روزانه 400 هزار مسافر به مشهد بدون درك اين مهم كه بايد سهميه اي در بودجه و پروژه هاي كلان قائل شد، معضل است كه همچنان ادامه دارد و به نظر مي رسد باز هم تداوم داشته باشد. انتظار اين است، كه معاونت زيارت و بودجه زيارت و ايده هاي مربوط به اين مقوله كه خود به ساختار و تشكيلاتي تبديل شده است كار را بر زائران و بخصوص پياده ها آسان كند.